Nederlands Kampioen marathonschaatsen 1996: Peter Baars

Eind december 1996 is Nederland in de ban van natuurijs. In Friesland wordt door de rayonhoofden al vergaderd over een mogelijke datum voor de Tocht der Tochten. Ondanks de hevige natuurijskoorts die er heerst in het marathonpeloton wordt er - op zaterdagmiddag 28 december 1996 - in Utrecht eerst gestreden om de Nederlandse titel op kunstijs.

Als grote favoriet geldt Lammert Huitema. Hoewel zijn meesterknechten van de Klerksploeg, Ruud Borst en Piet Kleine, er alles aandoen om Huitema in stelling te brengen voor de eindsprint, wordt er in het peloton geen krimp gegeven. Eendrachtig wordt er samengewerkt om de aansluiting te behouden.

Peter Baars van de VSP netwerk ploeg blijft in de finale slim in het spoor van Piet Kleine die de sprint voor Huitema moet aantrekken. Met een messcherp eindschot slaagt Peter Baars erin om de Nederlandse titel en zijn eerste overwinning bij de A-rijders te pakken.

“Kleine trok onbedoeld de sprint voor mij aan” vertelde de 25-jarige bloemenkweker uit Nieuw-Vennep lachend na afloop aan de pers.

Nauwelijks twaalf uur later staat hij aan de start van de Holland-Venetië tocht in Giethoorn. Ook in deze wedstrijd rijdt hij ijzersterk, maar hij moet in de sprint buigen voor Erik Hulzebosch, Yep Kramer en zijn ploeggenoot Henk Angenent.

In Ankeveen wordt een dag later opnieuw gestreden om de Nederlandse titel, nu op natuurijs. In deze wedstrijd kan hij geen rol van betekenis spelen maar hij eindigt op een respectabele veertiende plaats. Die klassering behaalt hij (in dezelfde week) ook in de Elfstedentocht.

Peter Baars: “Tot het Slotermeer maakte ik deel uit van de kopgroep, maar daarna ging het mis. Je kon er door de slechte verlichting geen hand voor ogen zien en daar verloor ik, zonder het door te hebben, de aansluiting met de kopgroep. Ik heb zelfs even stilgestaan op het Slotermeer om de juiste koers te kunnen bepalen, maar de tijd tikte ondertussen wel door. Uiteindelijk ontdekte ik dat ik in de tweede groep reed, die ongeveer vier minuten achterstand had op de kopgroep. Onderweg heb ik later alles gegeven en veel kopwerk verricht om het gat te dichten, maar tevergeefs”.*

Na de Elfstedentocht van 1997 zet hij alles op alles om bij een volgende Tocht sportieve revanche te kunnen nemen. Die kans blijft uit. In 2008 sluit Peter Baars toch met een tevreden gevoel zijn schaatscarrière af.

Peter Baars: “Er zijn niet veel marathonschaatsers die de trilogie voltooid hebben door Nederlands Kampioen te worden op zowel kunst- als natuurijs èn een 200-km-wedstrijd te winnen op de Weissensee.”

*It giet oan,zei Kroes. Het verhaal van 127 wedstrijdrijders