Leander van der Geest kiest zijn eigen weg

Marathonschaatser Leander van der Geest (25) kijkt niet op een uurtje meer als het om werken gaat. De meeste schaatsers in de topdivisie hebben een leven als semiprof, dat geldt niet voor van der Geest. De ondernemer uit het Zuid-Hollandse Warmond maakt lange werkdagen en traint nauwelijks meer dan drie keer per week. Toch klasseerde hij zich het afgelopen seizoen regelmatig in de top tien van de KPN Cup wedstrijden en leverde hij op natuurijs in het Zweedse Lulea een uitstekende prestatie door als 12e te finishen. Ondanks zijn drukke bestaan maakt Leander ook tijd voor andere – opvallende- hobby’s. Deze zomer werd hij in het Franse Bailleul le-Soc met zijn tractor ‘De Red Devil’ Europees kampioen pulling (trekkertrek).

De familie van der Geest staat met de successen van Leander, Lisa en het aanstormend talent Loesanne van der Geest regelmatig volop in de schijnwerpers.

Samen met zijn vader (Wim) bouwde Leander het boerenbedrijf in het Groene Hart, op steenworp afstand gelegen van de drukke A44, in de afgelopen jaren uit tot een onderneming met verbredingsactiviteiten. Door keihard werken slaagden ze erin om op het land waar ooit de koeien graasden een prachtige jachthaven te realiseren met een verbinding naar de nabijgelegen Kagerplassen. Als havenmeester en houder van 40 vleeskoeien heeft Leander een druk bestaan. Moeder Elly van der Geest zwaait ondertussen de scepter over de andere bedrijfsactiviteiten zoals boerengolf, kanotochten en de verhuur van stalruimte voor feesten en partijen.

De schemer valt over de uitgestrekte polders achter de boerderij. Het is Leander niet aan te zien dat hij al een lange dag achter de rug heeft. Hij oogt topfit en vertelt enthousiast over het bedrijf. Spijt dat hij de Mass Start wedstrijd (deze avond) mist in Leeuwarden heeft hij niet. Lisa en Loesanne zijn hiervoor wel naar Friesland gereisd.

Op het erf van de familie van der Geest wordt stevig doorgewerkt aan een nieuw project. Voor de winter hopen ze een nieuwe botenstalling in bedrijf te hebben. Binnenkort volgt het winteronderhoud aan de jachten.

Leander wil daarom het vele reizen naar de wedstrijden beperken. Het komend seizoen schaatst hij bij de beloften. Ondanks het stapje terug is het vuur om te presteren bij Leander nog lang niet gedoofd. Met slim trainen en koersen hoopt hij zijn ploegmakkers van De Haan Westerhoff van dienst te zijn en hij hoopt (zelf) af en toe voor een stunt in de wedstrijden te zorgen. Niet alleen door zijn zussen, maar ook door zijn vriendin, marathonschaatsster, Iris van der Stelt blijft Leander dagelijks actief betrokken bij de ins and outs in het marathonwereldje.

Ondanks je drukke bestaan blijf je marathonschaatser. Wat trekt je zo aan in deze sport?

Het blijft bijzonder om met een ploeg schaatsgekken elkaar op de ijsbaan 'het snot voor de ogen te rijden.' Lekker aanvallen, een groepje vormen en dan op hoge snelheid het tactische spelletje spelen voor de overwinning. Als ik in de wedstrijd achter Jorrit Bergsma rijd, dan geniet ik ervan hoe mij met zijn machtige klappen op het ijs snelheid maakt.

Hoe lukt het jou om met weinig training niet door de profs van Jillert Anema ‘gesloopt’ te worden in de wedstrijden?

Ik ben een schaatser die het moet hebben van techniek, daarnaast kan ik tactisch goed schaatsen en zo energie besparen. Ik denk dat veel marathonschaatsers alleen maar bezig zijn met het vergroten van hun vermogen en vergeten dat schaatsen een technische sport is. Het gevoel, het overkomen en de zijwaartse afzet, al die aspecten moeten wel kloppen om hard te kunnen schaatsen. Als (oud-ploegleider) Joost Juffermans langs de baan staat en roept: ‘schoudertjes erin’, dan weet ik precies wat hij bedoelt.

Mijn trainingsomvang is weliswaar beperkt, maar als ik train ga ik voluit. Op maandagavond doe ik mee aan de duintraining van Wim Borst van de ijsclub Warmond. Ik loop dan anderhalf uur keihard. Voor een rustige duurrit haal ik mijn fiets niet uit de schuur. Als ik fiets doe ik dat zo hard als ik kan. Tijdens een trainingsweekje met mijn ploeg De Haan Westerhoff bleek ik onlangs op de klim naar Alpe d’huez zelfs een halve minuut sneller dan vorig jaar!

In je familie noemen sommigen jou een ‘porrelaar’. Wat bedoelen ze daarmee?

Als kleine jongen al was ik geïnteresseerd in techniek. Na de middelbare school heb ik een opleiding gevolgd tot instrumentmaker. Ik heb mijn tractor waar ik meedoe aan wedstrijden (pulling) zelf gebouwd. Het fascineert mij om onderdelen zelf te maken waarmee ik het vermogen van de motor kan vergroten. Het is net als met schaatsen, kijken wat de concurrentie doet en dan proberen net wat beter te zijn.

Komt die materialenkennis jou ook van pas als schaatser?

Ik ben er wel altijd mee bezig. Als mijn ronding minder goed in mijn schaats zit voel ik dat direct op het ijs. Wim Borst slijpt nu voor mij de ronding erin. Dan luisteren we eerst samen naar de machine als het ijzer erin ligt en dan hoor je gelijk een bepaald geluidje. Dan weten we dat het niet goed zit. Natuurlijk slijp ik zelf mijn schaatsen. Wim is op leeftijd en vindt dat ik het 'ronden' moet overnemen. Hoe mijn ronding precies geslepen is, dat is het geheim van de smid. Op natuurijs is het beter als de punt van je schaatsbuis afgerond wordt. Dat vind ik zonde van mijn dure buizen. Bij extreme omstandigheden op natuurijs krijg je in het ijs snel haarscheurtjes. Dan is het wel van belang dat je materiaal hebt waarmee je kunt blijven schaatsen. Daar heb ik iets op bedacht. Ik heb een opzetstukje gemaakt dat ik op mijn schaatsbuis kan bevestigen om een ronding te krijgen op de punt van het schaatsijzer. Dat werkt prima op natuurijs. Voor Lisa en Iris heb ik dit ook gemaakt.

Wat beschouw je tot dusver als je beste prestatie als marathonschaatser?

Dat vind ik lastig om te zeggen. Aan mijn overwinning in Deventer (2014) bij de beloften bewaar ik goede herinneringen. Voor die wedstrijd had ik een pittig gesprek gehad met manager Ron Nijman van Okay Fashion and Jeans. Bij mijn toetreding tot die ploeg moest ik mij conformeren aan trainingen en schema’s waarvan ik wist dat het zou knellen met mijn werk. Nadat we eruit waren reed ik een superwedstrijd. Als ik overigens 'knecht' voor Jouke Hoogeveen of andere jongens uit de ploeg en dat wordt bekroond met een goed resultaat kan ik daar ook van genieten.

Denk je later geen spijt te krijgen nu je niet vol voor het marathonschaatsen gaat?

Ik moet ook realistisch blijven. De meeste jongens in het peloton krijgen slechts een onkostenvergoeding. 'Je brood' is voor de toekomst ook superbelangrijk. Als je meer gaat trainen dan word je sterker. Dat is een feit. Het is wel zo dat je ook tegen een leven van alleen maar trainen moet kunnen. Met ons bedrijf en met techniek en innovaties bezig zijn geeft mij ook super veel voldoening.

Lisa (van der Geest) pakt dat anders aan?

Dat klopt! Zij heeft haar studie aan het schaatsen aangepast. Dat is een andere situatie. Ik denk dat iedereen het op zijn eigen manier moet doen. Lisa heeft andere prioriteiten gesteld en ze is daarnaast ook fanatieker.

Hoe ziet het schaatsseizoen 2017-2018 voor jou eruit?

Met de Haan Westerhoff heb ik afspraken gemaakt over mijn wedstrijdprogramma. Volgende week gaan we met de ploeg nog een weekje op trainingskamp in Erfurt. Bij de openingswedstrijd in Amsterdam start ik waarschijnlijk door de afwezigheid vanwege een blessure van Erwin Mesu in de top divisie. Na die wedstrijd pak ik de wedstrijden die in de buurt worden georganiseerd mee in de beloften divisie. De grand prix wedstrijden in Zweden liggen mij trouwens beter als op de Weissensee. In Oostenrijk heb je van die brede scheuren in het ijs, daar kom ik minder goed overheen. De keuze voor de natuurijs wedstrijden heb ik nog niet gemaakt. Als er natuurijs ligt in Nederland, dan zorg ik in ieder geval dat het (winter) werk gedaan is en ik overal aan de start kan staan om te 'knallen!'

Tot slot een paar dilemma’s met een knipoog: